چشمان زمین دوباره تر خواهد شد   ماه از سر شب بدون سر خواهد شد   تاریخ دوباره به خودش می لرزد   شق القمری بزرگتر خواهد شد . . .

فریاد حسین را شنیدیم همه / از کوفه به سوی او دویدیم همه   رفتیم به کربلا ولی برگشتیم / از شمر امان نامه خریدیم همه . . .

محرم در حریم کربلاتندیس شد   محرم همره نام حسین تقدیس شد   محرم با حسین اشک است وخون   محرم با حسین دشت جنون

خود را چو ز نسل نور می نامیدند   رفتند و به کوی دوست آرامیدند   سیراب شدند زآن که در اوج عطش   آن حادثه را به شوق آشامیدند . . .

محرم باز هم نوبت توست / که بگشایی تمام خاطراتت   ز ایامی که در آن بود شیون / گهی نالیدن و گه سر بریدن . . .

تـا هست جهــان شـور محــرم باقیست   این جلوه ی جان در همه عالـم باقیست   ازنـالـه ی  نـیـنــوای یـاران  حسـیـن   همواره به لب زمـزمه ی غم باقیست . . .

باز محرم رسید، این من و گریه‎هایم / رفع عطش می‎کند، فرات اشک‎هایم   باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده / کسی میان این دل، خیمه ماتم زده   فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

باز محرم رسید، شدم چه حیران و مست   از این همه عاشقی، دوباره‎ام مست مست   باز محرم رسید، شهر سیه‎پوش توست   دل، نگران رنج خواهر مظلوم توست

رعرش مجلس غم ارباب عالم است / مشکى بپوش اى دل شیدا محرم است   غش کرد فاطمه به خدا محتشم بس است / باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

هنگام محرّم شد و هنگام عزا، های   برخیز و بخوان مرثیت کرببلا، های   پیراهن نیلی به تن تکیه بپوشان   درهای حسینیه ی دل را بگشا، های

الا ای عاشقان دیگر، غم عالم نمایان شد   دگر غمها ز داغ او، برایم سهل و آسان شد   ز چشمم اشک می ریزد، ز قلبم خون عاشورا   سبوی عین و شین و قاف، به روی دست مستان شد

محرم شد از غم نگاهم گرفت   به سوزانترین اشک، آهم گرفت   شکست در گلو بغض سوزان من   و عطر حسین روح و جانم گرفت   فرا رسیدن ماه محرم تسلیت باد

در محرّم، مردمان خود را دگرگون می کنند / از زمین آه و فغان را زیب گردون می کنند   گه به یاد تشنه کامان زمین کربلا / جویبار دیده را از گریه جیحون می کنند

خواهم ز خدا که بی ولایم نکند  / غرق گنهم ولی رهایم نکند   یک خواسته دارم از تو حسین / در هر دو جهان از تو جدایم نکند

دوباره فصل غم اومد   ماه اشک و شبنم اومد   شهر ما مشکی به تن کرد   عاشقا محرم اومد

سالها گفتیم ما از کربلا   از شهید عشق و میدان بلا   از غمش بر سینه و بر سر زدیم   بوسه بر گهواره اصغر زدیم   باز هم گفتیم: مظلوما حسین   بی کس و بی بال و پر، تنها حسین